بازشناسی شاخص‌های برنامه‌ریزی و طراحی خیابان دوستدار کودک از دیدگاه کودکان (مطالعه موردی خیابان مصباح کرج)

نوع مقاله : پژوهشی کیفی

نویسندگان

1 استادیار گروه شهرسازی دانشگاه فنی و مهندسی بوئین زهرا

2 دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه بین امللی امام خمینی

چکیده
خیابان به عنوان مهم‌ترین فضای شهری نقش تأثیرگذاری در شکل‌گیری تصویر ذهنی کودکان از شهر و محل زندگی خود دارد. در این تحقیق، از روش مطالعه اسنادی و تحلیل محتوا استفاده شده است به این ترتیب که بررسی منابع موجود در ایران و جهان، نظریات اندیشمندان مطرح در این زمینه و نیز بیانیه‌ها و بخشنامه‌های منتشرشده از سوی سازمان‌های مرتبط جهانی (یونسکو و یونیسف) از روش مطالعه اسنادی بهره گرفته شده است. همچنین برای بازشناسی شاخص‌های فوق از دیدگاه کودکان از روش تحلیل محتوا استفاده شد. برای شناسایی نیازها و تمایلات کودکان، از دانش‌آموزان ۱۲ تا ۱۳ ساله مدرسه دخترانه هاجر واقع در خیابان مصباح کرج خواسته شد ویژگی‌های خیابان مورد نظر خود را در قالب انشاء بیان نمایند. در تعیین تعداد دانش‌آموزان از روش نمونه‌گیری نظری استفاده شد. برای بررسی داده‌های متنی جمع‌آوری شده ابتدا مفاهیم مندرج در داده‌های متنی استخراج، کد‌گذاری و بر اساس مطالب ارائه‌شده دسته‌بندی‌ها انجام‌شد و پس از دسته‌بندی مجدد با بررسی داده‌های متنی فراوانی کدها در هر یک از دسته‌ها بیان گردید . در بازشناسی شاخص‌های مورد نظر کودکان از طریق تحلیل محتوای داده‌های متنی بیش‌ترین فراوانی در زمینه ابعاد و شاخص‌های مد نظر کودکان مربوط به بعد عینی و بصری و همچنین در میان سه شاخص مطرح در این حوزه شاخص‌های مربوط غنای حسی از بیش‌ترین اهمیت برخوردار بوده‌اند به این ترتیب که 28 درصد داده‌ها مربوط به بعد عینی و بصری بوده است. و شاخص‌های غنای حسی 55 درصد فراوانی از میان شاخص‌های بعد بصری و عینی را به خود اختصاص داده‌اند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


- American heritage dictionary (2001): Fourth edition. Houghton mifflin company. Boston.new york.
- Bartlett, S. (2005): Urban Children and the Physical environment. Paper presented at the Children in the City conference,, 11–13 December, (41-63). Amman.
- Chawla, L. & Heft, H (2002): children’s competence and ecology of communities: functional approach to the evaluation of participation, Journal of environmental psychology,22,201-216
- Driskell, D. (2002): Creating Better Cities with Children and Youth: A Manual for Participation. Children, Youth and Environments, 13(1).
- Hasan Beiglou, B. (2001): Growth Psichology, Tehran: Saramad Kavosh.
- Horreli, L. (2007); Constructing a theoretical framework for environmental friendliness. Children, youth and environment. 17(4). 267-292.
- Howard, A. (2006): What Constitutes Child Friendly Communities and how are they built?, report prepared for the Australian Research Alliance for Children and Youth (ARACY). Sydney: Perth.
- Jafari nia, M. (2011): My Child Is Growing Up, Qom: Ahghaf
- Lynch, K. (1977): Growing Up in Cities. Cambridge, MA: MIT Press.
- Moayeri, M. (2001): Training and Nurturing Issues, Tehran: Amirkabir.
- Satterthwaite,D. (2004): City goverance for and with children. Intenational institute for environment and development. London: IIED.
- Saumel, I. & Frauke, W. & Kowarik, I. (2015): Toward Livable and Healthy Urban Streets: Roadside Vegetation Provides Ecosystem Services Where People Live and move, Environmental Science and Policy, PP.131-141.
- Torres J. (2009): Children & cities: planning to grow together, Document in a collection, Ottawa, The Vanier institute of the family.
- Witten, K. & Kearns, R. & Carrol, P. (2015): Urban Inclusion as Wellbeing: Exploring Children's Accounts of Confronting Diversity on Inner City Streets. Social Science and Medicine, PP. 357-349.
- Woolcock, G. & Steele, W. (2008): Child-friendly community indicators-a literature review. Queensland: Griffith university.