بیان مسئله: معماری و سینما مجموعه­ای از هنر و فنونی است که ازطریق طراحی صحنه، نشانه ­شناسی و معنا بر شخصیت ­­پردازی، ایجاد هویت، حس ­زمان و مکان، ایجاد فضای مناسب برای لوکیشن خاص و عبور از لایه­ های تاریخی، ایجاد حس­ روانی و هویت و تاثیر بر روند روایت و... در فضای فیلم تاثیرگذار است.
هدف: درک مولفه­های برآمده ­از سینما مخصوصا ملودرام ازمنظر هم­زیستی با معیارهای حس ­مکان منتج­ شده از فضای معماری منجر به خروج کلید واژگانی می­گردد که خود در میزان ­نمودن ساخت فضای فیزیکی صحنه در جهت شناسایی روابط انسان با مکان قابل تدقیق می­باشد.
روش تحقیق: برای درک این موضوع سعی شد بابهره از روش تفسیری-تاریخی به فهوای روند دیالکتیک فضایی-مکانی در فیلم مادر پرداخته شود که این روند خود نیازمند روش تحلیلی-توصیفی است تا به­ واسطه مولفه­ های برخاسته از متغیرهای شناسایی ­شده در پژوهش احصاگردد. نهایتا ازطریق استدلال قیاسی سعی بر تفهیم مولفه ­های خروجی به ­واسطه ابزاری چون مدل و جداول تحلیلی شده ­است. لذا طرح پرسش: «چگونه می­توان پروسه زمانی سکانس ­های برداشت شده فیلم سینمایی مادر را در ارتباط با هم­زیستی فضایی و یا تقدم و تاخر فضای حرکتی صحنه ازمنظر دیالکتیک حسی-مکانی توجیح نمود؟»
نتیجه گیری: میتواند از طریق مدل مفهومی و جداول عنوان شده از حیث مرحله بندی فریم های فضایی که منجر به درک روابط حسی-مکانی منتج ­شده از روابط انسان با مکان در سینمای ملودرام میشود. به نوع روش­شناسی در روابط هم­بندی فضا و زمان ازمنظر شناسایی واژگان؛ دیاکرونیک و سینکرونیک فضایی صحنه و در قالب مولفه های؛ فعالیت، معنا و کالبد ازمنظر حسی-مکانی پاسخی درخور شایستگی آن داد.