جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای توسعه‌ی پایدار
عرفان خداپرست، فاطمه اسحقی، امیرهوشنگ احسانی،
دوره ۵، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۳ )
چکیده
اهــداف: پیشــرفتهای اخیــر در مباحــث بوم شناســی منظــر و داده هــای ماهــواره ای فرصتــی را بــرای تغییــر رویکردهــا در برنامه ریــزی پایــدار شــهری فراهــم آورده و پتانســیل بالایــی بــرای بهبــود تــاب آوری در تعامــات سیســتمهای اجتماعــی- اکولوژیـک ایجـاد نمـوده اسـت. در ایـن پژوهـش بـا اسـتفاده از مفهـوم تـاب آوری فضایـی و سـنجش مولفه هـا و روابـط کلیـدی منظـر اجتماعی-اکولوژیکـی در طـول زمـان، آسـتانه های مرتبـط بـا هویـت بـه صـورت کمـی اسـتخراج گردیـد تـا راهـکاری را بـرای پیونـد اهـداف ملمـوس مدیریتـی و نظریـه ی تـاب آوری ارائـه نمایـد.
روشهـا: بـا ارزیابـی منظـر اکولـوژی شـهر قـم به وسـیله ی متریک هـای MN-AREA ،NP ،CA ،PLAND و داده هـای ماهـواره ای، تغییـرات تـاب آوری منظـر ایـن شـهر طـی یـک دوره سـی سـاله مبتنـی بـر نظریـه ی تـاب آوری فضایـی مـورد تحلیـل قـرار گرفـت.
یافته هـا: بـا تعریـف و اسـتخراج آسـتانه های هویتـی، تغییـرات هویتـی منظـر شـهر در ارتبـاط بـا تـاب آوری در سـالهای آتـی پیش بینـی شـد. سـپس بـا شناسـایی الگوهـای فضایی-هویتـی شـهر در دوره هـای مختلـف و سـنجش آنهـا بـر اسـاس ابعـاد تـاب آوری، پیشـنهاداتی قابل اندازه گیـری و سـنجش بـرای سیاسـتگذاران و برنامه ریـزان در راسـتای قرارگیـری منظـر شـهر در تعادلـی جدیـد، تـاب آور و پایـدار ارائـه گردیـد. نتیجه گیـری: منظـر شـهر قـم در سـال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۹ از آسـتانه ی اول و دوم هویتـی عبـور کـرده اسـت و بـا ادامـه ی رونـد کنونــی در ۲۰ ســال آینــده عبــور از ســومین آســتانه (دگرگونــی کامــل هویــت منظــر) اتفــاق خواهــد افتــاد و چنانچــه رونــد کاهــش مســاحت ســاختارهای ســبز ادامــه یابــد، منظــر بــه مرحلــه ی جبران ناپذیــری از لحــاظ تــاب آوری میرســد.
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده
الگوی اسلامی - ایرانی، با تبیین مبانی، آرمان، رسالت، افق و تدابیر، به دنبال تعیین چارچوب، خطوط اصلی و راهنمای عمل و تصمیم‌گیری برای پیشرفت است و مهم‌ترین سند وفاق ملی بعد از قانون اساسی برای پنجاه سال آینده خواهد بود. هدف این مقاله تبیین نسبت الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت و توسعه‌ی پایدار روستایی است که ضمن تبیین مفاهیم، به ارائه‌ی نتایج حاصل از غفلت از روستا در الگو و نظام برنامه‌ریزی ایران در هفتاد سال گذشته پرداخته و این حقیقت تلخ را بیان میکند که الگوی پایه به‌نوعی تکرار روندهای غیر قابل قبول گذشته و سهل‌انگاری در توسعه‌ی آینده‌ی روستاست. با این الگو نه‌تنها تداوم توسعه‌نیافتگی روستاها استمرار خواهد یافت و آثار سوئی بر پیشرفت خواهد داشت و اشتباه تاریخی بی‌توجهی به روستا تکرار شده، بلکه در تحقق اهدافی که الگو به دنبال آن است اختلال و مانع جدی ایجاد خواهد شد؛ لذا التزام به تحقق مفاد الگو منوط به توجه شایسته به توسعه‌ی پایدار روستایی و قائل شدن جایگاه مناسب برای آن در الگوست. روش این پژوهش کیفی و کاربردی، موردی، و زمینه‌ای است که ضمن تبیین توسعه‌ی روستایی به اصول و چالش‌ها و نحوه‌ی تعامل الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت با توسعه‌ی روستایی می‌پردازد و تأکید بر بازنگری و تمرکز بیشتر بر مشارکت ذی‌نفعان و خبرگان روستایی در الگوی پیشرفت، تعامل میان رویکردهای توسعه‌ی روستایی و قابلیت تحقق الگوی پایه را پیشنهاد می‌دهد.
