دوره 3، شماره 4 - ( 1401 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 17-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پریسا قبادی1 
، آیدا ملکی 2، محمدعلی کی نژاد1 ، یزدان موحدی1 ، یاسر شهبازی1
، آیدا ملکی 2، محمدعلی کی نژاد1 ، یزدان موحدی1 ، یاسر شهبازی1
1- دانشگاه هنر اسلامی تبریز
2- دانشگاه هنر اسلامی تبریز ،a.maleki@tabriziau.ac.ir
2- دانشگاه هنر اسلامی تبریز ،
چکیده: (1546 مشاهده)
طرح مسئله: بررسی و تحلیل چگونگی طراحی فضاها در شهرها که میتواند بر شهروندان تأثیرات متفاوتی برجای گذارد. تأثیر فضاهای شهری بیوفیلیک بر میزان استرس افراد، مسئلهی این تحقیق است.
اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تأثیر مثبت رویکرد بیوفیلیک بر کاهش میزان استرس دارد که این کارایی بتواند در طراحی فضاهای شهری آینده توجه متخصصان را جهت اجرا جلب نماید.
روش: روش تحقیق حاضر، نیمهتجربی است. جامعهی آماری پژوهش مشتمل بر 20 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی و ارشد رشته مهندسی معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز در بازه سنی 20 تا 30 سال در سال تحصیلی 1401-1400 است. ابتدا با استفاده از اعلام فراخوان و پرسشنامه دموگرافی سلامت دانشجویان شناسایی شدند و از افراد سالم اندازهگیری کمی استرس به کمک مچبند هوشمند در حین مشاهده تصاویر فضاهای شهری بیوفیلیک و غیربیوفیلیک به کمک عینک واقعیت مجازی به عمل آمد. سپس دادهها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: تحلیل نتایج نشان داد، میانگین تغییرات استرس افراد در حین مشاهده تصاویر غیر بیوفیلیک نسبت به بیوفیلیک در دقیقه دو، تقریباً 2/5 واحد بیشتر بوده است. p-Value بین افراد با میزان تحصیلات در حالت بیوفیلیک و استراحت در دقیقه 1 و غیربیوفیلیک در دقیقه 2 و تفاوت عدد استرس در حالت غیر بیوفیلیک با بیوفیلیک در دقیقه 2 معنیدار است (p-value=023/0) که این کارایی میتواند در طراحی فضاهای شهری آینده مدنظر قرار گیرد.
نتیجهگیری: توجه ویژه طراحان شهری در مورد ساختار فضاها و بهکارگیری تمهیدات استخراجی از مدل بیوفیلیک در مقیاسهای مختلف میتواند موجب طراحی و یا ساماندهی فضاهایی شود که میزان استرس افراد ساکن در شهرها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تأثیر مثبت رویکرد بیوفیلیک بر کاهش میزان استرس دارد که این کارایی بتواند در طراحی فضاهای شهری آینده توجه متخصصان را جهت اجرا جلب نماید.
روش: روش تحقیق حاضر، نیمهتجربی است. جامعهی آماری پژوهش مشتمل بر 20 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی و ارشد رشته مهندسی معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز در بازه سنی 20 تا 30 سال در سال تحصیلی 1401-1400 است. ابتدا با استفاده از اعلام فراخوان و پرسشنامه دموگرافی سلامت دانشجویان شناسایی شدند و از افراد سالم اندازهگیری کمی استرس به کمک مچبند هوشمند در حین مشاهده تصاویر فضاهای شهری بیوفیلیک و غیربیوفیلیک به کمک عینک واقعیت مجازی به عمل آمد. سپس دادهها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: تحلیل نتایج نشان داد، میانگین تغییرات استرس افراد در حین مشاهده تصاویر غیر بیوفیلیک نسبت به بیوفیلیک در دقیقه دو، تقریباً 2/5 واحد بیشتر بوده است. p-Value بین افراد با میزان تحصیلات در حالت بیوفیلیک و استراحت در دقیقه 1 و غیربیوفیلیک در دقیقه 2 و تفاوت عدد استرس در حالت غیر بیوفیلیک با بیوفیلیک در دقیقه 2 معنیدار است (p-value=023/0) که این کارایی میتواند در طراحی فضاهای شهری آینده مدنظر قرار گیرد.
نتیجهگیری: توجه ویژه طراحان شهری در مورد ساختار فضاها و بهکارگیری تمهیدات استخراجی از مدل بیوفیلیک در مقیاسهای مختلف میتواند موجب طراحی و یا ساماندهی فضاهایی شود که میزان استرس افراد ساکن در شهرها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
شهر و سلامتی
دریافت: 1401/6/17 | پذیرش: 1401/7/16 | انتشار: 1401/9/10
دریافت: 1401/6/17 | پذیرش: 1401/7/16 | انتشار: 1401/9/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |